(Φλεγμονώδεις βλάβες, Κύστες- πληγές στης Μασχάλες, πρωκτογεννητική περιοχή, γλουτούς, κάτω από τους μαστούς)
Τι είναι
- Η Διαπυητική Ιδρωταδενίτιδα είναι μια χρόνια, υποτροπιάζουσα φλεγμονώδες, δυσίατη νόσος του δέρματος, που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση επώδυνων οζιδίων, αποστημάτων, και δύσμορφων ουλών.
- Προσβάλει κυρίως γυναίκες και εμφανίζεται στις ηλικίες 20- 30.
- Εντοπίζεται κυρίως σε περιοχές πλούσιες σε αποκρίνεις ιδρωτοποιούς αδένες, μασχάλες, γύρω από τους μαστούς, γύρω από το πρωκτό (περίνεο) γεννητικά όργανα, μηρογεννητικές περιοχές, εφήβαιο, γλουτοί, μηροί άνω και έσω επιφάνεια, αυχένας, ράχη.
- Οι μασχάλες προσβάλλονται περισσότερο από τις άλλες περιοχές.
- Η Διαπυητική Ιδρωταδενίτιδα οφείλεται στην απόφραξη των τριχικών θυλάκων του δέρματος.
- Μπορεί μια υποκείμενη ανοσολογική διαταραχή να εμπλέκεται στην παθογένεια της νόσου.
- Η επίπτωση της νόσου στο γενικό πληθυσμό παγκόσμια είναι 1% με τις γυναίκες να προσβάλλονται 3 φορές ποιο συχνά από τους άνδρες.
Τι την προκαλεί
Από πρόσφατες μελέτες προκύπτει ότι η υπερκεράτωση των τελικών τριχικών θυλάκων αποτελεί την αρχή και ουσιαστικά την αιτία της παθογενετικής διαδικασίας που οδηγεί στην απόφραξη των αποκρινών ιδρωτοποιών αδένων, ρήξη του τριχικού θυλάκου, φλεγμονή και πιθανή δευτεροπαθή μόλυνση.
Γενετικοί παράγοντες.
Ο τρόπος κληρονομικότητας είναι ασαφής. Η νόσος είναι πολυγονιδιακή. Οι σποραδικές περιπτώσεις παρουσιάζουν ελαττώματα σε σημαντικά γονίδια που σχετίζονται με την παθογένεια της νόσου.
Μια μορφή μπορεί να μεταβιβάζεται με αυτοσωματικό επικρατούντα χαρακτήρα.
Ορμόνες – Ανδρογόνα. Η υπεροχή των γυναικών, η εμφάνιση της νόσου μετά την εφηβεία και η επιδείνωση της πριν την έμμηνο ρήση, και τον τοκετό οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η νόσος σχετίζεται με τα ανδρογόνα, κάτι το οποίο δεν επιβεβαιώθηκε με τον αιματολογικό εργαστηριακό έλεγχο.
Βακτήρια.
Η εμπλοκή των βακτηριδίων είναι δευτερογενής. Καλλιέργιες ρουτίνας είναι συχνά αρνητικές, υπάρχουν όμως περιπτώσεις που απομονώνονται πολλαπλά βακτήρια, όπως σταφυλόκοκκος, στρεπτόκοκκος, αναερόβια και gram αρνητικά μικρόβια (Προτέας, Εσερίχια Coli και Κλεμπσιέλλα). Τα ανώτερα μικρόβια αποτελούν αποικιστές των βλαβών, και δεν θεωρούνται αιτιολογικοί παράγοντες.
Ανοσολογικοί παράγοντες.
Από νεότερες μελέτες προκύπτει ότι μπορεί κάποια υποκείμενη ανοσολογική διαταραχή να ενέχεται στην παθογένεια της νόσου.
Παράγοντες κινδύνου.
Από μελέτες του Revuz και τον συνεργατών του επιβεβαιώθηκε ότι το κάπνισμα και η παχυσαρκία δεν αποτελούν πρωτοπαθείς αιτιολογικό παράγοντες της νόσου αλλά σχετίζονται με αυτήν και μπορεί να την επιδεινώσουν.
